یا حسین شهید

السلام علیک یا اباعبدالله الحسین 

پیاده تا کربلا...

پیاده تا کربلا؛ نگاهی به تاریخچه پیاده‌روی اربعین

زیارت اربعین از اعمال مهم و وِیژه شیعیان است که هر ساله شیعیان زیادی به صورت پیاده به سوی کربلا برای زیارت امام حسین (ع) می روند.

این سنت از قدیم الایام درمیان شیعیان مرسوم بوده است. علمای شیعه هم به این امر اهتمام ویژه ورزیده اند.

زیارت خانه خدا و مراقد ائمه اطهار (ع)، از امور مهم معنوی شمرده شده و روایات بسیاری درباره آن وارد شده است. پاداش‌های اخروی مختلفی برای زیارت بیان شده و در روایت آمده است که اهل بیت (ع) به زیارت زوار رفته و هول و هراس قیامت را از آنها دور کرده[1] و ایشان را مورد شفاعت قرار دهند.[2] زیارت امام حسین (ع) نیز بسیار سفارش شده و روایات و پاداش‌های فراوانی برای آن وارد شده است. زائر آن حضرت (ع) از آتش دوزخ در امان است[3] و زیارت ایشان، برابر با هزار حج و هزار عمره و آزاد کردن هزار بنده است، اجر هزار شهید از شهداى بدر و هزار روزه‌دار و هزار صدقه مقبوله به زائر امام حسین (ع) عطا می‌شود[4] و آمرزش گناهان گذشته و آینده‏، کمترین ثوابی است که به او کرامت می‌شود.[5]

پیر مرد افسرده شد

شامیان، از اطراف و اکناف به شتاب آمدند تا خود را به باب الجیرون رسانند.

کوچه ها مملو از مردمان بود و جنایت یزید، نَقلِ محفل شان.

باب الجیرون، بار دوم بود که چنین جمع کثیری را به خود می دید.

یکبار به هنگامی که سر نبیِ خدا یحیی را بر آن آویختند،

و امروز که یزید، سر سیدالشهداء را به آن آویخته بود،

خدا ما را بس است...

یزید بر تخت لَم داده بود و دیگران، صف کشیده بودند در تالار به انتظار.

پرده ها یک به یک فرو افتاد و گَرد مرگ بر تالار پاشیده شد.

همه بی حرکت چون مردگان، جُم نخوردند جز یزید.

همه جا همچون ظلمت شب، تاریک شد و سیاه،

و یزید وحشت کرد.

شهر یکپارچه جشن بود و سرور

دروازه های شام گشوده بود و باروها به زر و زیور و حریر و دیبا، زینت شده بود.

شهر یکپارچه جشن بود و سرور.

بانگ شادی، فریاد و هلهله، به صدای طبل و دف و کُرنا، در هم آمیخته بود.

خبیث ترها، چشمها سرمه کشیده و دستها را خضاب کرده و همراه رقصندگان با شمشیر،

تا بیرون شهر به صف بودند.